Opbouw van een thermisch oliesysteem

Teneinde temperaturen van 250 tot 350C (en soms hoger) te bereiken bij middel van een warmtedrager, zijn de zogenaamde thermische olin ontwikkeld. Deze producten zijn afgeleid van ruwe olie. Men maakt een onderscheid tussen 'minerale' en 'synthetische' thermische olin. De eerste categorie bestaat uit vaak merkgebonden mengsels van alifatische en aromatische koolstoffen, afgeleid uit de kraking van ruwe olie. Vermits deze groep uit mengsels bestaat, zijn hun karakteristieken minder scherp afgelijnd, vooral bij hoge temperatuur. De 'synthetische' thermische olin van hun kant zijn compounds met een aromatische kern, en worden via chemische reacties bekomen. Hun karakteristieken zijn beter gedefinieerd dan deze van de eerste groep.

De opbouw van een thermisch oliesysteem gelijkt sterk op deze van een klassiek warm- of heetwatersysteem met gedwongen circulatie. De eigenschappen van de thermische olin en de noodzaak om met een zo gering mogelijke bouwgrootte een maximale warmteoverdracht te bereiken liggen aan de basis van de volgende veiligheidsvoorzieningen (zie figuur):

1. een stroombeveiliging voor de bewaking van het debiet: uitschakeling van de thermische olieketel bij uitvallen van de pomp;

2. een thermostaat voor de bewaking van de maximaal toelaatbare aanvoertemperatuur;

3. een schoorsteenthermostaat, die bevel tot uitschakeling geeft zodra de schouwtemperatuur te hoog oploopt (wat wijst op roetvorming of overbelasting van de ketel);

4. een niveauschakelaar in het expansievat voor de bewaking van het niveau van de thermische olie.

Elk van deze signalen dient de brander uit te schakelen.

Bron:Handboek procestechnieken en -engineering,  2000.