Typen van golfkarton met kenmerken

Onder golfkarton verstaat men een samengesteld geheel van een band gegolfd papier (of licht karton) waarvan minstens aan één zijde alle topranden met papier zijn verkleefd.

Men kenmerkt golfkarton door de hoogte 'h' van de golflaag (in het Engels 'fluting'), de golflengte 'l' of de afstand tussen twee opeenvolgende topranden en het aantal golflagen. Tweelagig karton heeft aldus minstens twee en maximaal drie deklagen (in het Engels 'Liners'). In de praktijk worden maximaal drie golflagen aangewend: de sterkte-eigenschappen en de bufferende capaciteit van golfkarton zijn zowel afhankelijk van de kwaliteit van de afzonderlijke delen als van het aantal samenstellende golflagen.

Fabricage van golfkarton

In de eerste plaats wordt vochtig papier dat meestal een hoog percentage (tot 100 %) recyclagevezels bevat tussen twee tandradcilinders vervormd en gedroogd. De golftoppen die ontstaan worden vervolgens voorzien van kleefstof waarna ze ten slotte worden gedrukt tegen papier. De aldus gestabiliseerde golflaag kan hetzij in de machinerichting worden opgerold, hetzij worden verkleefd met een tweede deklaag, hetzij worden gecombineerd met nlagig golfkarton enz. Als de golven eenmaal tweezijdig zijn gefixeerd, wordt golfkarton tot platen met standaardafmetingen gesneden en gestapeld. Men fabriceert op deze wijze vijf types golfkarton.

Het type F, het zogenoemde micro-golfkarton, werd in de laatste jaren gentroduceerd: de hoogte van de golflaag is van de grootteorde 0,7 mm. Door de opbouw komt micro-golfkarton rechtstreeks in concurrentie met vlakkarton.

Bron: Handboek procestechnieken en -engineering,  2001.