Schematische voorstelling van alternatieve putinitiatiemechanismen

Putcorrosie is een erg complex verschijnsel dat ook in de dagelijkse industriële praktijk tot diverse problemen aanleiding kan geven.

Algemeen gaat men ervan uit dat het putcorrosieproces kan worden opgedeeld in twee deelprocessen: putinitiatie en putgroei.

De initiatie van putten houdt verband met de lokale doorbraak van de passieve film op het metaaloppervlak en is daarom erg gevoelig voor structurele of compositionele defecten (microscopische inhomogeniteit) in de passieve film of oppervlaktelaag. Het bestaan van deze effecten kan van institutionele aard zijn, of voortspruiten uit de adsorptie van chloride-ionen. Nagenoeg alle theorieën over putinitiatie gaan uit van een chlorideadsorptie-stap: op energierijke plaatsen van het metaaloppervlak (men denke hierbij aan dislocatiekluwens, insluitsels, krassen) treedt preferentile adsorptie op van chloride-ionen. Omtrent het verdere mechanisme bestaan echter diverse gissingen en modellen (zie figuur).

(1) chlorideadsorptie, gevolgd door progressief oplossen van de passieve film

(2) chlorideadsorptie, gevolgd door chloridepenetratie in de film en lokale degeneratie

(3) chemico-mechanische filmbreukmodellen

Bron: Handboek constructiematerialen, corrosie en corrosiebescherming,  1999.