Schema van een verticaal grondbed

Bij opgedrukte stroom wordt de stroom vanuit een anodegrondbed naar de te beschermen installatie gestuurd. Zo'n grondbed bestaat uit een aantal anodes die met kabels aan de stroombron zijn verbonden. Onder de grond worden de anodes meestal omgeven door een laag of kolom koolstof (cokes) om de grondweerstand te verlagen en de levensduur te verlengen. In (zee)water worden de anodes aan de constructie bevestigd of op enige afstand op de bodem gelegd, soms aan een speciale constructie.

Op het land zijn er een aantal mogelijkheden om een grondbed te installeren: oppervlaktegrondbedden (ondiep), diepe en halfdiepe grondbedden. Of we een grondbed aan de oppervlakte dan wel op een bepaalde diepte aanleggen, hangt op de eerste plaats af van de grondweerstand op een bepaalde diepte. Daarnaast kan de beschikbare oppervlakte of mogelijke aanwezigheid van andere installaties invloed hebben op de keuze.

Oppervlaktegrondbedden worden aan de oppervlakte aangelegd door anodes horizontaal te begraven of verticaal in geboorde gaten te installeren (zie figuur). De anodes worden omgeven met cokes of de gaten grootdeels volgestort met cokes. Dit type grondbedden kan bestaan uit vele anoden die een bepaalde onderlinge afstand moeten hebben en daardoor een langgerekt stuk grond kunnen beslaan. Dit kan soms moeilijk of kostbaar zijn. Om een goede stroomverdeling te krijgen moet het anodebed ook ver van de installatie staan. Mogelijke andere leidingen of constructies kunnen deze stroomverdeling storen.

Bron:Handboek constructiematerialen, corrosie en corrosiebescherming,  2000.