Waterstofverbrossing en mechanische materiaalkarakteristieken

Een metaal waarin waterstofatomen interstitieel zijn opgelost, wordt bros. Het metaal zal, aan een spanning onderworpen, plots breken zonder eerst een noemenswaardige verlenging te hebben ondergaan.

De waterstofrijke, dus verbroste zone, heeft een hogere hardheid t.o.v. de niet-verbroste matrix van het oorspronkelijke materiaal. Oefent men nu een mechanische belasting uit op het materiaal, dan krijgt men multiaxiale spanningen op het grensvlak van beide zones vermits er verschillende rekwaarden zijn voor eenzelfde aangelegde belasting. De scheurvorming gebeurt dan ook op de grens tussen beide zones en schiet zo door de brosse fase heen, terug naar het oppervlak.

Bron:Handboek constructiematerialen, corrosie en corrosiebescherming,  1999.