Bitbus

Bitbus gebruikt als enige veldbus het SDLC-protocol (IBM, 1973) en werd in 1984 door Intel ontwikkeld. Halverwege de jaren negentig werd Bitbus geaccepteerd als standaard IEEE-1118. Deze veldbus werkt via een RS485-bus met maximaal 28 stations en kent in beginsel drie bitfrequenties. Daarvan wordt de hoogste (2 Mbit/s) zelden toegepast, omdat deze de afstand tussen twee stations tot maximaal 30 meter zou beperken. In dit opzicht bieden de tragere modi (375 kbit/s, 300 m; 62,5 kbit/s, 1200 m) meer soelaas. Repeaters kunnen deze afstanden uitbreiden tot 900 m of 13,3 km. In een hiërarchische structuur kan elke repeater dan als meester werken voor 28 extra stations, tot een maximum van 250 voor het gehele netwerk.