Het TACC-gehalte als functie van de temperatuur

Het TACC-gehalte is het gehalte Theoretisch Afzetbaar Calcium Carbonaat. Deze methode geeft aan hoeveel kalksteen maximaal gevormd kan worden en heeft een goede voorspellende waarde voor mogelijke problemen in de praktijk. Indien het water verwarmd wordt, moet de TACC worden berekend bij de hoogste temperatuur die in het systeem voorkomt, dit door de sterke temperatuursafhankelijkheid van de TACC (zie grafiek). In het algemeen is deze temperatuur de temperatuur die heerst aan de wand van het verwarmingstoestel. Indien deze temperatuur niet bekend is, kan de TACC90 (berekend bij een temperatuur van 90 °C) worden gebruikt. Uit onderzoek naar problemen in huishoudelijke warmwaterapparatuur is gebleken dat bij TACC90-waarden kleiner dan 60 mg/l over het algemeen geen problemen met kalksteenvorming optreden. De berekening van de TACC is iteratief en daarom moeilijk uit te voeren met handrekenmachines. Er zijn computerprogramma's verkrijgbaar waarmee deze berekeningen eenvoudig kunnen worden uitgevoerd. Bij verhoging van de temperatuur kan meer kalksteen worden gevormd. In de figuur is het Theoretisch Afzetbaar Calcium Carbonaat gehalte (TACC) uitgezet tegen de temperatuur voor twee watertypen. Het precieze verloop van de curve hangt af van de watersamenstelling. Hoe hoger het waterstofcarbonaatgehalte, des te sneller neemt de TACC-waarde toe bij het verhogen van de temperatuur.

Bron: Handboek procestechnieken en -engineering,  2000.