Nomogram ter bepaling van de verzadigings-pH en de verzadigingsindex [LSI] van water volgens de formule van Langelier

De verzadigingsindex van Langelier (VI of LSI) is de calciumcarbonaatverzadigingsindex, gedefinieerd als het verschil tussen de gemeten pH van een oplossing pH en de theoretische pH bij verzadiging pHs.

De saturatie-pH (pHs) is de berekende pH, waarbij een gegeven water, zonder wijziging van zijn calciumgehalte of van zijn totale alkaliniteit, in evenwicht zou zijn met vast CaCO3. Deze pHs is aldus functie van het calciumgehalte, de totale alkaliniteit, de totale hoeveelheid opgeloste zouten en de temperatuur van de oplossing.

Waardebepaling:

pH: wordt gemeten

pHs: hiervoor wordt een benaderende waarde bepaald met behulp van garfieken of tabellen (zie tabel), rekening houdend met:

- gehalte aan vaste stoffen (mg/l); A

- temperatuur (C); B

- calciumhardheid (ppm CaCO3); C

- HCO3--gehalte = m-getal (meq/l) D.

De benaderingsformule wordt dan: pHs = (9,3 + A + B) - (C + D)

LSI = 0: oplossing in evenwicht met CaCO3;

LSI groter dan 0: oververzadigde oplossing, dus een tendens tot kalkvorming;

LSI kleiner dan 0: onverzadigde oplossing, dus een tendens tot oplossen van bestaande kalkafzettingen.

Voor het bepalen van de verzadigingsindex zijn min of meer ingewikkelde grafieken, nomogrammen (zie figuur, toepasbaar voor een pH tussen 7,0 en 9,5) en berekeningen beschikbaar.

De LSI geeft veeleer een rudimentair beeld van de waterstabiliteit. Om nauwkeurigere informatie te verkrijgen gebruikt u de RSI (of SI) en liefst de PSI.

Bron:Handboek constructiematerialen, corrosie en corrosiebescherming,  2000.